กบฏรศ.130 คืออะไร

กบฏรศ. 130 หมายถึง กบฏรัตนโกสินทร์ครั้งที่ 130 (ชื่อเต็ม: กบฏรัตนโกสินทร์เลขที่ 130) ซึ่งเป็นเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นในประเทศไทยในปี พ.ศ. 2474 (ค.ศ. 1931) ในช่วงรัชกาลที่ 7 ของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เป็นการกบฏที่ร้อนแรงใหญ่โตเกิดขึ้นที่กรุงเทพฯ โดยมีบทบาทของพระสงฆ์มากที่สุด

กบฏรัตนโกสินทร์ครั้งนี้เกิดขึ้นเนื่องจากเหตุการณ์การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในประเทศ ที่อาธิษฐานความพึงพอใจต่อการปฏิวัติทางการเมือง และการศึกษา รวมถึงอาชญากรรมที่เกิดขึ้นในสังคมไทย ทำให้ดังกล่าวได้ส่งผลให้มีการผลักดันเสียงกบฏจากกลุ่มศาสนิกชนและเผด็จการ

รัฐบาลในสมัยนั้นแข็งแกร่งและมีอำนาจที่มากขึ้น ทำให้สร้างความไม่พอใจในสังคม ซึ่งทำให้พระสงฆ์หลายพระองค์เป็นต้นเหตุจึงออกมาสนับสนุนการกบฏ การกบฏรศ. 130 จึงเป็นกบฏที่มีปริมาณผู้เกิดกระทำมากที่สุดในประวัติศาสตร์ไทย โดยมีจำนวนผู้ที่เข้าร่วมกบฏประมาณ 10,000 คน

การกบฏนี้ได้ครองความสำเร็จเป็นเวลาสั้น นับเป็นเพียงเก้าวัน และศาลายังสภาพัฒนาเอง โดยจัดตั้งสำนักงานเลขที่ สภากาชาดไทย ที่ได้รับสูญเสียก่อนหน้าใช้สำหรับพิมพ์หนังสือต้นฉบับใช้ในการนามสมัย(จริงๆ ต้นฉบับไม่ทันสร้างใช้สำหรับแถ่มสมัยและปราสาทสมัย)

เมื่อรัฐบาลเผด็จการดับเพื่อนาน การกบฏรศ.130 จึงส่งผลให้รัฐบาลได้ปรับปรุง มีการปรับเปลี่ยนระบบการปกครองและสถาบันพระมหากษัตริย์เกิดขึ้นในปีถัดมา ส่วนเรื่องของพระสงฆ์ในรัฐบาลไทยก็มีการเป็นจิตรกรในการอบรมในการศึกษาและการวิจัยในสังคม

สรุปกบฏรศ.130 เป็นเหตุการณ์ที่ส่งผลต่อสถาบันพระมหากษัตริย์และพระสงฆ์ของประเทศไทย โดยประสานเสียงกันไปเรื่อยๆ การกบฏนี้ได้สร้างความตื่นตระหน่ำให้กับสังคมไทย และมีผลกระทบในการสร้างสถาบันที่มีลักษณะเฉพาะของประเทศไทยในระดับที่สูงขึ้นในอนาคต