บัญญัติไตรยางศ์ คืออะไร

บัญญัติไตรยางศ์เป็นบัญญัติที่ออกโดยสมเด็จพระเจ้านางเธอพระองค์เจ้าสิริกิติ์ศักดิ์สยามบรมราชกุมารีในปี พ.ศ. 2457 (1914) เพื่อเป็นการให้การพระทำวัฒนธรรมไทยกับทางคำของประชาชนที่ต้องการทราบต่อไปว่าศักดิ์สยามเป็นอย่างไร และต้องรวบรวมขยายของตนเองและเสริมเติมสิ่งที่ดีของตนกับองค์พระที่สูงสุด

บัญญัติไตรยางศ์มีโดยส่วนประกอบดังนี้

1. ศักดิ์สยามเป็นสถาบันราชาธิปไตย และสถาบันรักษาความเป็นไทย ซึ่งทราบด้วยโยชน์และสิ่งทีดีที่สุด

2. ราชินี หรือพระนางเจ้าที่สูงสุดของชาติเป็นองค์กรบำเพ็ญประโยชน์ และผู้คือเอกลักษณ์ของการรักษาความเป็นไทย

3. พระมหากษัตริย์เป็นผู้นำทางทั้งทางภาครัฐและภาคเอกชนในการดำเนินงาน และที่ปรึกษากับราชินีเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกี่ยวข้อง

บัญญัติไตรยางศ์เป็นสิ่งที่สำคัญในการกำหนดความสำคัญและหน้าที่ของศักดิ์สยามในสังคมไทย และทำให้คนไทยมั่นใจในตนเองและการเป็นไทย บัญญัติไตรยางศ์เป็นหลักประกาศิตสูงสุดของชาติไทย อันเนื่องมาจากคำโปรดปรานใหญ่ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติไทยที่อุดมไปด้วยสิ่งที่โอ่วถึง อันเป็นเอกลักษณ์ที่สูงสุดของเรา เมื่อพูดถึงเรื่องของสัญประกาศ ข้อความกฎหมายของศักดิ์สยามนั้นก็ได้รับความสำคัญที่ได้แสดงออกที่สำคัญในกิจกรรมนั้น ๆ