พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า คืออะไร

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือทรงพระกริ่งเป็นพระมหากษัตริย์แห่งสยาม (ประเทศไทย) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 1851 จนถึงปี พ.ศ. 1910 โดยเป็นพระมหากษัตริย์ที่ 5 ในราชวงศ์จักรีนฤบดินทร (ราชวงศ์ชัยภูมิ) มีพระนามเดิมว่า สุรศักดิ์สิทธ์ โดยเฉพาะในระหว่างวัยรุ่นและวัยเด็ก

เมื่อเข้าสู่พระราชสมบัติในปี พ.ศ. 1851 เดิมพระองค์ทรงถูกยกย่องว่าพระบรมวงศ์เธอ นอกจากนี้ยังได้รับพระนาคพระราชสวามีต่างๆ เช่น พระมหาวชิราลงกรณ์ พระราชสังวาลย์ตั้งเฉลียว พระนามทรง และพระบรมวงศ์พลพระนามอีกมากมาย

ในช่วงระหว่างการปกครอง ทรงพระกริ่งเป็นที่รู้จักโดยเฉพาะด้วยการปรับปรุงและพัฒนาประเทศสยามในด้านต่างๆ มีการเริ่มต้นการศึกษาในคณะทหาร สืบสานเอกลักษณ์และวัฒนธรรมสยามสู่นักประวัติศาสตร์แห่งแรกของประเทศ สมเด็จพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวยังมีส่วนร่วมในการสร้างสถาปัตยกรรมที่สำคัญอย่างหล่อหลอมด้วย

ในปี พ.ศ. 2451 (ค.ศ. 1908) เสียชีวิตที่พระที่นั่งอมรินทร์วิหาร จังหวัดนนทบุรี และได้เกิดพระราชทานพระราชพิธีพระราชทานกุศลแก่นพันธ์ทางศาสนาเพื่อเป็นพวกเครือข่ายทางศาสนา หลังจากนั้นทรงพระกริ่งได้ถูกพลเรือนไทยรักษาไว้ที่พระบรมวงศ์เธอวัดพระศรีรัตนศาสดารามราชวรวิหาร ทรงพระกริ่งเสด็จสู่พระราชสมบัตินื้อหนาที่วอล์ตรันเดิน

ทรงพระกริ่งเป็นอัศวินทรงพระกริ่งกลุ่มที่มีขนาดใหญ่ที่สุดช่วงต้นราชวงศ์จักรีนฤบดินทร สามารถพิจารณาได้เพราะเกิดในยุคที่มีการเปลี่ยนแปลงสังคมและวัฒนธรรมที่สกหลาด สมัยสงครามอันดุเดือดระหว่างชอตแฟงก้ากับจักรีอัสซี ทรงพระกริ่งเป็นไปตามความต้องการของทรงพระปิดทองในการหลีกเลี่ยงการต่อสู้เมื่อสงครามแพลงกองกำลังแห่งเอเชียตะวันออกขึ้น และฝ่ายรัฐบาลกรุงเทพฯ ได้ไม่ลงลานสงครามต่อสู้เพื่อปกป้องอาณานิคมในเขตของประเทศ ทำให้เกิดการพัฒนาเมืองประเทศสยามในด้านต่างๆ อาทิเช่น การพัฒนาพุทธศาสนา การก่อสร้างสถาปัตยกรรม การศึกษา และการเมือง