พลูโต คืออะไร

พลูโต (Pluto) เป็นดาวเคราะห์ที่เป็นของระบบสุริยะของเรา ด้วยความใกล้เคียงกับดาวเคราะห์แขนงสุดสัมพัตสุริยะ (Kuiper Belt) ซึ่งเป็นแหล่งรวมเคราะห์ที่อยู่จากระยะทางที่ไกลกว่าดาวเคราะห์นิวเทียม (Neptune) ตั้งแต่ระยะทางประมาณ 30 หน่วยถึง 50 หน่วยดาวเคราะห์นิวเทียม (ทั้งหน่วยถูกกำหนดขึ้นเพื่ออ้างอิงวิทยาศาสตร์คล้ายกับหน่วยดาวเคราะห์นิวเทียม)

พลูโตมีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ 3 ในระบบสุริยะของเรา หลังจากพลีโตนัส (Jupiter) และซาเทิร์น (Saturn) ดาวเคราะห์นี้มีลักษณะแข็งและมีชั้นเย็นบริเวณผิว อุณหภูมิที่ผิวพลูโตประมาณ -375 องศาฟาเรนไฮต์ (-225 ° C หรือ -375 ° F)

พลูโตถือเป็นดาวเคราะห์ที่เจองูขนาดใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะของเรา โดยส่วนใหญ่แล้วมีองค์ประกอบโลหะเคลื่อนที่หรือลีด (rocky core) ที่กลายเป็นของแข็งและไอเสียแบบแข็งด้านนอก บริเวณผิวของพลูโตประกอบไปด้วยไอเสียแบบแข็งหลายชนิด อาทิเช่น ไอเดิรฟ (nitrogen ice) และแม็ทานไอซ์ (methane ice)

พลูโตเป็นดาวเคราะห์ที่มีดวงจันทร์จำนวนมาก โดยรวมมีดวงจันทร์ราว 5-6 ดวงโดยประมาณ ซึ่งบางดวงมีขนาดใหญ่เท่ากับหรือใหญ่กว่าดาวเคราะห์ขนาดเล็กในระบบสุริยะ ด้วยสีและมาตราส่วนที่แตกต่างกัน ดวงจันทร์ที่มีชื่อโด่งดังที่สุดของพลูโตคือ ชารอน (Charon) ซึ่งมีขนาดใหญ่เท่ากับ ไอริส (Eris) และหนาว (Makemake) ซึ่งเป็นดาวเคราะห์ในสุริยะของเราด้วย

พลูโตถูกค้นพบโดยเบิร์นาร์ด บาร์โลว์ (Clyde Tombaugh) ในปี ค.ศ. 1930 และถูกตั้งชื่อตามเทพเจ้าชาวกรีกหนึ่งในบทปรียานเกียรติยาวอ้างอิง ยกเว้นชื่อดาวเคราะห์นี้แปลว่า "เจ้าแรกของพิภพ" หมายความว่าเป็นดาวเคราะห์แรกที่ถูกค้นพบในสังคมมนุษย์วิทยาศาสตร์