สมัยน่านเจ้า คืออะไร

สมัยน่านเจ้าเป็นชื่อของสมัยรัชกาลที่ 8 ในประวัติศาสตร์ไทย พ.ศ. 1824-1851 เป็นสมัยที่ประเทศไทยปกครองโดยพระเจ้าอยู่หัวน่านเจ้า หรือพระเจ้ากรมพระยาโบราธิวงศ์ราชวงศ์ชินวงศ์ ที่มีนามว่า แสงธนประศาสน์กษัตริย์ที่ 5 ของราชวงศ์ชินวงศ์.

สมัยน่านเจ้าเป็นสมัยที่เผด็จการของกษัตริย์พระนั่งเจ้าบรมไชยอนุศิษย์ (รัชกาลที่ 7) ถูกผบการเป็นที่เสียชีวิต และน่านเจ้า ที่เป็นพี่ชายเป็นบุญมาของพระองค์มุ่งเน้นการสร้างสรรค์เศรษฐกิจ วัฒนธรรม และการศึกษา โดยเฉพาะในเรื่องของการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ และการศึกษาทางสักละคร.

จุดสำคัญของสมัยน่านเจ้าคือการสั่งสร้างกระทรวงการคลัง การสร้างกษัตริย์หัวหมื่นที่ตรอกนรายณ์ หรือวัดในกรุงเทพมหานคร โดยกำหนดให้เป็นที่ระทานพระบรมสารีริกธาตุ และการสร้างอนุสาวรีย์ให้แก่พระนามของตน.

สมัยน่านเจ้ายังเป็นสมัยที่ได้รับผลกระทบอย่างมากจากภายนอก เช่น สงครามตลาดเกียวโต (ระหว่างสหรัฐฯ และญี่ปุ่น) ที่ส่งผลให้ประเทศไทยต้องปรับตัว และสมัยน่านเจ้าถูกเรียกว่า "มารจามรี" (สมัยที่เนื้อฟากของกษัตริย์ถูกทิ้งไป)

สมัยน่านเจ้าสิ้นสุดลงเมื่อเกิดการเผด็จการครั้งใหม่ขึ้น โดยทัพอพยพจากกรุงเกียวให้สมัยรัชกาลที่ 9 (พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอารยาธิวาสราชกุมารี) ในฐานะทำหน้าที่ผู้บัญชาการทหาร หลังจากนั้น น่านเจ้าถูกจัดหายไปในทุกวันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2409 โดยมอบให้ทาณัติของทหารจัดให้ถือปูนผสมกับปุ๋ยเป็นโครงสร้างเมืองน่าน.