หลวงปู่เจี๊ยะ คืออะไร

หลวงปู่เจี๊ยะเป็นหนึ่งในพระในพุทธศาสนาศาสนกรรมที่มีชื่อเสียงในประเทศไทย ว่าด้วยเรื่องนิกายธรรมสังฆาธรรม หลวงปู่เจี๊ยะเกิดเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2463 (ค.ศ. 1920) ในเมืองสงขลา และเสียชีวิตเมื่อวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2523 (ค.ศ. 1980) ที่วัดคลองปอง อำเภอเมืองสงขลา จังหวัดสงขลา โดยเป็นหลวงอรัญประเทศสองของวัดคลองปอง

หลวงปู่เจี๊ยะเป็นผู้จัดตั้งพุทธธรรมอริยธรรมสหสาหะและเครือข่ายอนุรักษ์ธรรม ซึ่งเป็นราชมงคลปฐมบรมราชชนนีที่พระภิกษุหลวงปู่เจี๊ยะก่อตั้งขึ้น เขามีความรู้และความศักดิ์สิทธิ์เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา และเป็นที่รู้จักในฐานะที่ได้รับการสรรหาเป็นหลวงพ่อเนื่องในพระพุทธธรรมสหสาหะในปี พ.ศ. 2497 (ค.ศ. 1954) อีกทั้งก่อตั้งหน่วยเอกสำนักนครบาลฯ ในพระที่นั่งอันมีเอกสำนักองค์กรล้อมรอบศาสตร์อริยธรรมและศาสนวิหารวิทยาศาสตร์ ในปี พ.ศ. 2520 (ค.ศ. 1977) เอกสำนักฯ โดยเป็นจุฬาภรณ์ทางสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย ในตอนนั้นท่านได้ทรงมีอำนาจจัดตั้งให้ศาสลมแห่งหน่วยเอกฯ เพื่อดูแลและปกป้องพระพุทธและสปาตรกิกา