อาบัติสังฆาทิเสส คืออะไร

อาบัติสังฆาทิเสสเป็นหลักฐานชีวประวัติทางศาสนาของพุทธศาสนา ซึ่งถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างรัฐเชิงศาสนาในสยาม (ประเทศไทยปัจจุบัน) อาบัติสังฆาทิเสสถูกนำเสนอเป็นเหตุผลว่าทำไมพระพุทธเจ้าบรรจุเชื้อราชวิถีอยู่ในราชกำหนด

ตามตำนานแห่งอาบัติสังฆาทิเสส พระพุทธเจ้าขานปรารถนาที่จะออกจากราชกำหนดและอยู่ในการประกอบพิธีไหว้เทียมอาทิตย์ของเขาและพันธมิตรซึ่งประกอบไปด้วยเทพเจ้าหลายท่าน ทั้งนี้เพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์และสร้างกำลังใจให้แก่ผู้ที่มีใจร้ายกลัวพฤติกรรมของพระราชวโรงนั้น ด้วยการสังฆาทิเสสทำให้พระพุทธเจ้าเสด็จสู่ชั้นธรรมพระสัมมาสัมพันธ์ จนกระทั่งปลดคุกจากราชกำหนด

อาบัติสังฆาทิเสส เป็นการทวงความระมัดระวังและสุขในชีวิตหลังจากราชกำหนด ในอาบัตินี้ ผู้ศรัทธาจะต้องสวดมนต์และปฎิบัติธรรมเพื่อล้างความบกพร่องและฟื้นฟูสภาพจิตใจ ซึ่งจะทำให้ผู้ศรัทธาได้รับการส่งเสริมส่งผลให้นำพาตนเองสู่สุขภาวะ

อาบัติสังฆาทิเสสนั้นใช้รูปแบบการปฎิบัติทางศาสนาของพุทธศาสนาในการล้างบาตรและออกจากราชกำหนด พระพุทธเจ้าถือว่าใครบกพร่องในทางการดำเนินชีวิตตามศีลธรรม และไม่มีความพอใจในความสุขที่มาจากแต่ละตนเอง ด้วยเหตุนี้ เขาตัดสินใจที่จะทำฟุ้งเส้งเป็นพระที่สมเด็จพระเจ้าต้องการทำหัวล้างไม้

ความรู้สึกหลังจากการทำอาบัติสังฆาทิเสส จะมีความสุขและสงบเรียบร้อยมากขึ้น จิตใจได้รับการบำรุงฟื้นฟู และเพิ่มสมาธิและสติ การทำอาบัติสังฆาทิเสสยังเป็นการฝึกฝนวิธีการทำสมาธิและความสงบในใจ เพื่อให้ความมั่นใจได้ว่าจิตใจสามารถผ่านพ้นความทุกข์ทรมานและแรงกดดันจากภายนอกได้อย่างพอดี