เหลียงเฉาเหว่ย คืออะไร

เหลียงเฉาเหว่ย เป็นต้นไม้ในวงศ์เฮเมีชี มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Alstonia scholaris ซึ่งเป็นพืชอพยพที่มาจากทวีปอเวเชีย มักพบเห็นในประเทศไทย ประเทศเวียดนาม และประเทศอินเดีย

เหลียงเฉาเหว่ยมีลักษณะเป็นต้นไม้ขนาดกลางถึงใหญ่ สูงได้ถึง 20 เมตร โครงสร้างลำต้นแข็งแรง ใบมีลักษณะยาวรีและมีจำนวนมาก ลำต้นสีเขียวอ่อน โคนต้นมีกิ่งร่มเงา เมื่อต้นไม้เติบโตเต็มโต้ะ จะมีรอยแคระสีเทาบริเวณเปลือกต้น ลำต้นสามารถใช้เป็นวัสดุสำหรับก่อสร้างบ้านหลังเล็ก หรือใช้ในงานประดับและกระบวนศิลป์ได้เช่นกัน

ใบของเหลียงเฉาเหว่ยมีความหนาแข็ง มีสีเขียวเข้ม มักเป็นเหลื่อมันเรียงกันเหมือนหน้าพัด ทำให้เห็นด้วยตาได้ชัดเจน แต่ไม่สะดุดตา ใบมีขนาดยาวประมาณ 10-15 ซม. ซึ่งใบแต่ละใบส่วนใหญ่มีรูปร่างเรียงแบบทวินามต๊ะ มีผลที่เป็นเมล็ดและมีขนาดเท่ากับเมล็ดถั่วเล็ก

เหลียงเฉาเหว่ยมีคุณสมบัติทางเคมีในส่วนยาฉุนสำคัญ รวมทั้งมีสารสำคัญอื่นๆ เช่น alstofoline, ลูซิฟุโรน, สารกันเชื้อรา, สารต้านเครืองค์เคี่ยวชนิดต่างๆ ทำให้มีคุณค่าทางเภสัชวิทยา และใช้สร้างยาชุดต่างๆ ใช้ในการรักษาโรคต่างๆ เช่น ลงพุงเป็นเส้น ไซนูเซตหรือหมดกำลังใจ เป็นต้น

นอกจากนี้ เหลียงเฉาเหว่ยยังมีความเชื่อเคียงคล้ายกันในการใช้ในพืชไทยอื่นๆ เช่น ต้นเหลียงหลังเต่า เป็นต้น โดยใช้ใบแก่สีเหลืองผสมน้ำ แล้วสามารถนำมาใช้ผังอภิจักรของมะเขือเทศ รากนำไฟโย หรือรักษาโรคเลื้อยคลานบริเวณคอเนื้องอกที่รุนแรง ขณะเดียวกันยังมีการนำเหลียงเฉาเหว่ยมาใช้ในวิทยาอาหารทางเทคนิคและเพื่อเพิ่มพลังงานต่อให้กับกระบวนการฟื้นฟูสมรรถภาพหลังการกากแข็งช่องปากที่ผ่านมาใหม่