ช่วงบุนนาค คืออะไร

ช่วงบุนนาคเป็นช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ไทย เป็นช่วงเวลาที่ประเทศไทยเข้าสู่ระบอบกลาง และแสดงถึงการก้าวหน้าในด้านวัฒนธรรมและพัฒนาการของชาติไทย ช่วงนี้เกิดขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2216-2325 (ค.ศ. 1673-1682) ในรัชสมัยของพระเจ้าอยู่หัวเจ้าภูมิเจ้าเลาหมีทิพย์ หรือทรงเจ้าฟ้าแสงธรรม รัชกาลที่ 9 ของราชวงศ์อยู่หัว

ในช่วงบุนนาคนี้ ประเทศไทยได้เข้าสู่ระบอบกลาง คือการมีรัฐบาลที่มีที่ปรึกษาสำคัญร่วมกัน ซึ่งผู้นำที่สำคัญในช่วงนี้คือ ทรงเจ้าฟ้าแสงธรรม และชายาของเขา พระยาเอกอัครราชธานี ที่มีบทบาทสำคัญในการซ่อมแซมระบบการปกครองและช่วยให้ประเทศไทยเจริญรุ่งเรือง

ช่วงบุนนาคยังเป็นช่วงเวลาที่มีการสร้างสรรค์ในด้านวัฒนธรรม ศิลปะ สถาปัตยกรรม และวรรณกรรม รวมถึงการพัฒนาเทคนิคและอุตสาหกรรม ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความเจริญระเทศของประเทศไทยในช่วงนี้

อีกทั้งยังเป็นช่วงเวลาที่ไทยทำพิธีสร้างสรรค์และวัฒนธรรมทางศาสนา โดยมีการสร้างวัดเป็นจำนวนมาก และพระราชกัญญา เช่น พระบรมมหาราชวัง วัดพระศรีรัตนศาสดาราม (วัดพระแก้ว) และวัดพระฉลิมพฤฒาราม (วัดมหาธาตุยอดใหญ่) ที่มีความสำคัญต่อชาติไทย

ช่วงบุนนาคถือว่าเป็นยุคทองของประเทศไทย ที่มีการพัฒนาทั้งทางเศรษฐกิจ วัฒนธรรม และการปกครอง นับเป็นครั้งแรกที่ประเทศไทยเข้าสู่ระบบปกครองแบบกลาง และเป็นจุดเริ่มต้นของการพัฒนาในรัฐบาลสุวรรณภูมิอย่างแท้จริง