บิวกิ้น คืออะไร

บิวกิ้นเป็นพื้นฐานการทำหรือสร้างการเชื่อมต่อระหว่างคอมพิวเตอร์หรืออุปกรณ์ต่างๆ ทั้งในรูปแบบฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ ซึ่งเป็นตัวสื่อสารระหว่างคอมพิวเตอร์โดยใช้สื่อสารแบบแบนด์เปสได้เอาต์ (broadband) โดยใช้แสงและเสียง ทำให้คอมพิวเตอร์สามารถรับส่งข้อมูลได้อย่างรวดเร็วและเสถียรภาพได้

บิวกิ้นโดยทั่วไปแบ่งออกเป็นสายอลูมิเนียมที่มีการเกสรมากถึง 7 เส้น ซึ่งแต่ละเส้นจะทำหน้าที่ในการส่งข้อมูลอย่างต่างกัน เช่น

1. สายตัวจริง (Core): เป็นสายแก้วใยพิสัยที่ใช้ส่งข้อมูลที่สำคัญโดยมีความเร็วสูงสุด และสามารถส่งข้อมูลได้ระยะไกลเพื่อเชื่อมต่อระบบเข้ากับอุปกรณ์เครือข่ายระยะไกล

2. สายส่งข้อมูลแบบผูกติด (Binder): เป็นสายใยพันหลายเส้นที่ใช้ในการเชื่อมต่อระหว่างสายตัวจริงกับสายที่เหลือ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการส่งข้อมูล

3. สายส่งข้อมูลแบบส่วนกลาง (Cladding): เป็นสายแก้วใยพิสัยที่คลุมรอบสายตัวจริงและสายส่งข้อมูลแบบผูกติด ทำหน้าที่ในการให้ความสมดุลในการส่งสัญญาณเพื่อลดการสูญเสียสัญญาณ

4. สายส่งข้อมูลแบบผูกลวด (Strength Member): เป็นวัสดุที่มีความแข็งแรงที่ใช้ในการรักษารูปร่างของโครงสร้างและให้ความยืดหยุ่นให้กับสายบิวกิ้น

5. สายการ์ดป้องกันการหัก (Buffer): เป็นส่วนที่ใช้ในการป้องกันการหักของสายใยพิสัย เพื่อรองรับแรงกดที่อาจเกิดขึ้น

6. สายเสริมเฟอร์ริต (Reinforcement): เป็นวัสดุที่ใช้ในการเสริมแรงและป้องกันการหักของสายใยพิสัย

7. สายทดสอบ (Tester): เป็นสายผู้ทดสอบความพร้อมใช้งานของสายบิวกิ้น โดยทดสอบความแม่นยำและความเสถียรของข้อมูลที่ส่งไป

บิวกิ้นเป็นส่วนสำคัญในการสร้างระบบเครือข่ายที่เชื่อมต่อคอมพิวเตอร์ในเครื่องเดียวกันหรือเครือข่ายต่างๆ กัน