ภาษาสันสกฤตมีอะไรบ้าง คืออะไร

ภาษาสันสกฤต (Sanskrit) เป็นภาษาโบราณที่เกิดขึ้นในอินเดีย และเป็นหนึ่งในภาษาหลักของศาสนาฮินดู ซึ่งมีการใช้งานอย่างกว้างขวางในคริสต์ศตวรรษที่ 2 ถึง 4 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ความรุ่งเรืองของมหาอาณาจักรอินเดียต่อเนื่องไปจนถึงสมัยฮินดูคลาสสิกในศตวรรษที่ 17 นับแต่นั้นมาก็ไม่ได้ใช้อย่างกว้างขวางเหลือเชื่อแล้ว แม้ว่าภาษาสันสกฤตาจะเป็นภาษาที่แผ่กว้างในอดีต แต่ตอนนี้ถือว่าเป็นภาษาที่สามารถพูดได้เฉพาะกลุ่มคนที่พิเศษที่สุดเท่านั้น

ภาษาสันสกฤตมีความสำคัญสูงในศิลปะและวรรณกรรมอินเดีย ศิลปะอินเดียโบราณสวยงามและได้รับความรักจากคนทั่วโลก ภาษาสันสกฤตตีพิเศษที่สุดในวรรณกรรม โดยเฉพาะในระหว่างศตวรรษที่ 5 ถึง 12 มีการแปลจากภาษาสันสกฤตเป็นภาษามลายูและภาษาจาวาให้เป็นแนวโน้ม การใช้ภาษาสันสกฤตสำหรับการปกครองและการแสดงออกทางธรรมชาติจัดสรรเฉพาะให้กับวิทยาศาสตร์แห่งการปูพื้นที่ ตามที่ได้กล่าวไปแล้ว เช่น กรมตำรวจ เลขานุการเทศบาล หรือในฐานะวิทยาศาสตร์หรือสาระน่าสนใจพิเศษอื่น ๆ

นอกจากนี้ ภาษาสันสกฤตยังมีผลกระทบต่อภาษาอื่น ๆ ในภาคใต้ของอินเดีย เช่น ภาษาธามิล เป็นต้น นอกจากนี้ มีคำศัพท์และแนวคิดจากภาษาสันสกฤตผสมผสานเข้ากับภาษาอื่น ๆ บางภาษาในส่วนนั้น (เช่น ภาษาอินโดนีเซีย) มีการผลิตขึ้นล่าสุดจากการผสมผสานภาษาประจำชาติกับภาษาสันสกฤตหลายคำ

มุมมองวิพากษ์วิจารณ์อื่น ๆ เช่น ภาษาการค้าหรือภาษาอิสระสูงสุดของอินเดีย (with or without the Dravidian languages) หรือการที่พงษ์ของอินเดียและของเมืองใหญ่นี่เชื่อว่าพัฒนามาจากฐานภาษาภาษาสันสกฤต