ภาษาอินโด คืออะไร

ภาษาอินโด (Bahasa Indonesia) เป็นภาษาที่ใช้ในประเทศอินโดนีเซีย ภาษาอินโดเป็นภาษาทางการและภาษาประจำชาติของประเทศอินโดนีเซีย ภาษานี้กำหนดโดยสถาบันภาษาแห่งชาติอินโดนีเซีย (Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกระทรวงศึกษาและวัฒนธรรมอินโดนีเซีย

ภาษาอินโดนีเซียเกิดขึ้นจากการผสมผสานของภาษามาเลย์, ภาษาฮินดู, ภาษาจาวา, และภาษานาซี ซึ่งเป็นภาษาที่พบในภูมิภาคนั้น ภาษาอินโดนีเซียมีพื้นฐานทางการเป็นภาษามาเลย์อีกภาษาหนึ่งที่ใช้ในทวีปอินโดนีเซีย ระหว่างที่พื้นที่ดั้งเดิมของประเทศอินโดนีเซียมีประชากรที่พูดภาษามาเลย์มากกว่า คำศัพท์และคำพูดที่มีผลต่อภาษาอินโดนีเซียส่วนใหญ่มาจากช่วงเวลาประยุกต์ทางสังคมเขตภาษามาเลย์ โดยภาษาอินโดเซียยังมีศัพท์จากภาษาต่างประเทศอีกมากมาย เช่น ภาษาอารบิก, ภาษาอาราบิก, ภาษาจีน, ภาษาฮินดุ, ภาษาสันสกฤตและภาษาโปรตุเกส

ภาษาอินโดนีเซียใช้ตัวอักษรละเอียด มีตัวอักษรจำนวน 26 ตัว คือ A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z และมีระบบการออกเสียงที่เป็นอักขระไวยากรณ์ และสะกดเสียงการออกเสียงของคำ ในการเขียนภาษาอินโดนีเซียใช้อักขระที่เกินไวยากรณ์ไม่ได้ ซึ่งสามารถพิมพ์ในแป้นพิมพ์ได้

ภาษาอินโดนีเซียเป็นภาษาที่มีผู้ใช้งานมากที่สุดในทวีปอินโดนีเซีย จำนวนผู้ใช้งานประมาณ 250 ล้านคน ชาวอินโดนีเซียส่วนใหญ่สามารถพูดภาษาอินโดนีเซียได้ แม้กระทั่งในภูมิภาคที่มีภาษาเขียนและสังเกตุการใช้ภาษาอื่นของประชากรอย่างต่อเนื่อง