ราชวงจีน คืออะไร

ราชวงจีน (Chinese Empire) เป็นอาณาจักรที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของจีน โดยเฉพาะในระหว่างช่วงปี 221 ก่อนคริสต์ศักราชถึงปี 1912 ที่สถาปนาอาณาจักรสามวัฒนธรรมของจีน (Three Sovereigns and Five Emperors, Xia, Shang และ Zhou) และสถาปนาอาณาจักรชิน (Qin, Han, Sui, Tang, Song, Yuan, Ming และ Qing) ราชวงจีนถือเป็นอาณาจักรที่ส่วนใหญ่ของประชากรในจีนได้รับการควบคุมระบบ โดยมหาองค์เจ้า (Emperor) องค์เจ้าต้องการการศักดิ์สิทธิ์พิเศษและลำดับอำนาจสูงสุดในอาณาจักร

ในระหว่างช่วงราชวงจีน ประเทศจีนได้เกิดการเปลี่ยนแปลงในอาณาจักรและระบบการปกครอง ราชวงจีนต่างๆ มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาประวัติศาสตร์ของจีน ตั้งแต่การสร้างความเยือกเย็นในราชวงกลางจีน การสร้างสถาปัตยกรรมอุทยาน การพัฒนาวัฒนธรรมและการศึกษา การค้าและการสร้างความเจริญของเมือง รวมทั้งการเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งของแผ่นดินในการขยายอำนาจ

อาณาจักรชินของโครงสร้างราชวงจีน มีลำดับแผ่นดินฉาก ๆ ที่มีผู้ครองประเทศสลับมากถึง 24 องค์กรองค์หนึ่ง ที่สำคัญและต่อเนื่องทางประวัติศาสตร์ได้แก่ อาณาจักรโจว (Zhou Dynasty) เป็นลำดับแผ่นดินที่ 36 มาถึงลำดับแผ่นดินของราชวงฉวาง (Qing Dynasty) เสียด้วยกัน มีผู้ติดต่อสูงสุดเช่นการขยายอำนาจโดยอาณาจักรราชวงฉวางของจีนในช่วงทศวรรษที่ 17 และ 18 นับเป็น ราชวงจีนสุดท้ายซึ่งรักษาการณ์มาถึงเมื่อปี ยุนัน (1912) จนกระทั่งถึงภายหลังก็ปรากฏอาณาจักรประชาสงวนสยมและสามแสนปี ที่ก่อตั้งตามภายหลังจึงเลิกอยู่ในตำแหน่งขององค์การตั้งครรภ์

ในปัจจุบัน จีนได้เปลี่ยนแปลงไปจากอาณาจักรเป็นรัฐหลักฐานแบบประชาธิปไตยอยู่ในรูปแบบของสาธารณรัฐประชาชนจีนรวมถึงดำเนินการสื่อการณ์ต่างประเทศในคุมแผ่นดิน โดยมิได้ลงราชการโดยตรงยกตัวขึ้นเป็นชื่อประเทศหรือทวีป