สะกดจิต คืออะไร

สะกดจิตเป็นระบบสะกดคำที่ใช้ในภาษาไทยเพื่อช่วยในการเขียนคำศัพท์ที่อ่านแล้วคล้ายคำที่พูด เพื่อให้ง่ายต่อการอ่านและเขียนภาษาไทย สะกดจิตถูกพัฒนาขึ้นโดยคณะผู้บริหารของ คำสมาชิก (ส.ค.) ดำเนินผ่านกระบวนการประชุมไปที่นครปฐมในภาคกลางเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 117 และประชุมอีกครั้งในวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 118 ณ ชุมชนเบญจชาติ อ.อู่ทอง จ.สุพรรณบุรีในภาคตะวันตก รวมทั้งประชุมอีก ครั้งในวันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 124 ณ อ่างทอง จ.สุพรรณบุรี

สะกดจิตเป็นระบบสะกดคำที่กำหนดมาตรฐาน ประกาศใช้ในองค์การสำนักงานเลขาสุทธิพระเกี้ยวกับการเขียนชื่อตำนานแห่งข้าวสาราวกังหินในพระราชดำริ (พ.ศ. 112 ฉบับที่ ๖) ซึ่งเป็นข้อบังคับและข้อกำหนดในการเขียนชื่อตำนานแห่งข้าวสาราวกังหินในการเขียนเอกสารต่าง ๆ ของโรงพยาบาล มหาวิทยาลัยแพร่ ศูนย์การศึกษาเชียงใหม่อัมพาตและอนุปริญญาทางไกลแพร่ กระบวนการดังกล่าวได้รวบรวมคำศัพท์ที่นิยมใช้ในลำดับการเขียนให้เป็นแบบสะกดจิตเพื่อให้คำหรือข้อความดูเหมือนถูกเขียนด้วยภาษาไทยแบบต้นฉบับกับการสะกด หลายคำ ปรากฏความแตกต่างกันอย่างชัดเจนในการคิดค้น/สร้างคำศัพท์โดยเพิ่มสระ หรือ สระยาว และ เพิ่มวรรณยุกต์ และ หลายคำ ควรอ้างอิงในที่ ก.

สะกดจิตประกอบด้วยสระและพยัญชนะในภาษาไทย โดยใช้เครื่องหมายสระความหนา ความเบา และจัดกลุ่มคำ เช่น

• สระความหนา (สระที่ใช้เป็นสระต้นเสียงของคำ)"
• สระความเบา (สระปลายเสียงของคำ) สะกดจิตอ้างอิงมักมีการเรียงลำดับตัวอักษรสัมพันธ์ เช่น (สระพยัญชนะเสียงทั้งหมดของคำ) โดยถือให้พยัญชนะภูมิแพ้เสียงที่สุด เช่น การใช้ เห็น ที่มีหนงเดียวกัน ให้เรียงแบบ"เ=ค" (ไม่ใช่"เ-ค") หรือ การใช้โนราย (ยกเว้นในคำพจนานุกรมใหม่)

สะกดจิตถูกใช้ในการเขียนคำศัพท์ที่สร้างขึ้นใหม่ และเอกสารต่าง ๆ ตามประกาศในข้อบังคับ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้คำหรือข้อความดูเหมือนถูกเขียนด้วยภาษาไทยแบบต้นฉบับ ข้อควรคำจำกัดความ: สะกดจิตเป็นรูปแบบสะกดคำที่กำหนดให้ใช้ในที่ตั้งชื่อ และป้ายที่ตำหนาบนเครื่องเขียนของชื่อตำนานแห่งข้าวสาราวกังหินในโรงพยาบาล มหาวิทยาลัยแพร่ และส่วนอันชนวนไปในเอกสารแทนที่ เช่น แผนงานบูรณาการ ให้ระวังในการเขียนบทความว่าใช้"สะกดจิต"อีกแบบคือภาษาไทยมาตรฐานเดียวกับคำศัพท์จีนน่าจะมากกว่าและไม่ดีเท่าที่ควรมี ยกเว้นคำอื่นคือคำในภาษาต่างประเทศที่มีหลักเงียบสง่ากว่า ยกเว้นพยัญชนะประกอบด้วยสระ"อ"ใช้สระความหนา'''

สะกดจิตมีการจัดกลุ่มคำแต่ละชุดตามเงื่อนไขต่างกัน โดยหัวข้อเด่น ๆ ประกอบด้วยตัวอักษรคือ สามัญ เป็นชุดคำที่เกี่ยวข้องกับภาษาไทยอันเป็นทางการ และแนวโน้มการใช้ภาษาชุมชนสุภาพบุรุษ

สระเสียง เป็นชุดคำที่ใช้สะกดคำสำหรับสระเสียง

อักษร เป็นชุดคำที่ใช้ในสัำนวนและการใช้ภาษา

อักษรและประกอบด้วยพยัญชนะ ต่างจากข้อความที่ภาษาให้เป็นรูปแบบสะกดจิตไทยและบางคำนิยมกระจายในภาษาให้เป็นหนึ่งรูปแบบ

ผู้ใช้สะกดจิตคือบุคคลทั่วไปที่สามารถใช้และเข้าใจรูปแบบการสะกดคำสำหรับการเขียนคำ、ข้อความบันทึกหรือเอกสารที่มีการใช้ภาษาไทยอย่างเป็นทางการ'''

สระความหนา (สระที่ใช้เป็นสระต้นเสียงของคำ):

• กะ
• มะ
• บะ
• ปะ
• ตะ
• ถะ
• จะ
• ซะ
• วะ
• สะ
• ดะ
• หะ
• อะ

สระความเบา (สระปลายเสียงของคำ):

• กั
• มั
• บั
• ปั
• ตั
• ถั
• จั
• ซั
• วั
• สั
• ดั
• หั
• อั

สะกดจิตใช้สระและพยัญชนะในภาษาไทย โดยใช้เครื่องหมายสระความหนา ความเบา และจัดกลุ่มคำ เช่น

• สระความหนา (สระที่ใช้เป็นสระต้นเสียงของคำ): กะ, มะ, บะ, ปะ, ตะ, ถะ, จะ, ซะ, วะ, สะ, ดะ, หะ, อะ
• สระความเบา (สระปลายเสียงของคำ): กั, มั, บั, ปั, ตั, ถั, จั, ซั, วั, สั, ดั, หั, อั

สะกดจิตถูกใช้ในการเขียนคำศัพท์ที่สร้างขึ้นใหม่และใช้ในเอกสารต่าง ๆ ตามประกาศในข้อบังคับ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้คำหรือข้อความดูเหมือนถูกเขียนด้วยภาษาไทยแบบต้นฉบับ