สัตว์ในวรรณคดี คืออะไร

วรรณคดีเป็นงานเขียนที่มีลักษณะวรรณคดีอยู่มากมายทั้งในวรรณคดีไทยและวรรณคดีของชนเผ่าต่าง ๆ ที่พัฒนาขึ้นในประเทศไทยตลอดระยะเวลาอันยาวนาน เหมือนกับงานอื่น ๆ วรรณคดีก็มีสัตว์เป็นตัวละครหนึ่งในประเภทตัวละครที่มีชีวิตจิตใจ สัตว์ต่าง ๆ ที่ปรากฏในวรรณคดีมักเป็นสัตว์ที่ส่วนใหญ่คนสามารถรู้จัก และได้เห็นในชีวิตประจำวัน เช่น สัตว์ป่า สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์เลี้ยงในบ้าน สัตว์ไร้กรรมพันธุ์ และอื่น ๆ

ตัวอย่างของสัตว์ในวรรณคดีไทยได้แก่

1. ช้าง: ช้างเป็นสัตว์ที่สำคัญและมีความสำคัญในวรรณคดีไทยมากมาย เช่น เรื่อง "ไทรย้อยควายตัวเสือ" ซึ่งเล่าเรื่องของช้างที่เกิดมาเป็นเด็กและเข้าไปช่วยทีมของนักล่า หรือเรื่อง "พระจันทร์ฉลาม" ที่มีช้างเป็นตัวละครสำคัญที่ช่วยกันต่อสู้กับฉลามในแต่ละภาคของเรื่อง

2. นกฮูก: นกฮูกมักมีบทบาทในการเป็นที่มาของคำรำลึกในวรรณคดีไทย โดยเฉพาะในเรื่อง "เกียนกา" ซึ่งเป็นเรื่องเล่าเรื่องของนักแต่งประยุทธ์ การกล่าวเกียรติยานในนิทานชุดนี้มักจะใช้นกฮูกเป็นการเปรียบเทียบกับบุคคลที่มีความฉลาดเฉพาะด้านหรือมีความรู้ความสามารถพิเศษ

3. หมา: หมามักปรากฏในวรรณคดีไทยเป็นสัตว์ผู้ภาคภูมิใจที่บังคับใครในครอบครัว มักถูกเลียนแบบและใช้เป็นสัญลักษณ์ของความภาคภูมิใจและลักษณะของบุคคล ในบางครั้งหมาสามารถแทนแกนชีวิตของบุคคลหลักในเรื่องได้ แต่ก็มีลักษณะที่หมาอาจถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของความลำบาก ความเลวร้าย หรือความผิดหวังของบุคคลด้วย

นอกจากนี้ยังมีสัตว์อื่น ๆ ที่ปรากฏในวรรณคดีไทยอีกมากมายที่มีบทบาทและความสำคัญในการพัฒนาช่วงเรื่องเช่น ลิง ไก่ เป็ด หนู เป็นต้น