เซล่ามูน คืออะไร

เซล่ามูน (Celluloid) เป็นวัสดุพลาสติกหนึ่งที่ใช้ในการผลิตหรือสร้างชิ้นงานต่างๆ เช่น ภาพยนตร์โทรทัศน์ ตุ๊กตา การ์ตูน และอื่นๆ มาตรฐานการใช้และคุณสมบัติของเซล่ามูนจะแตกต่างกันไปในแต่ละประเภท

เซล่ามูนถูกค้นพบครั้งแรกในช่วงปี ค.ศ. 1862 โดย Alexander Parkes นักประดิษฐ์ชาวอังกฤษ แต่ถูกพัฒนาและใช้งานอย่างแพร่หลายในทศวรรษที่ 20 โดยกลายเป็นวัสดุที่ใช้ในอุตสาหกรรมในขณะนั้น

เซล่ามูลนเป็นวัสดุไนโตรเจนทั้งสองเปอร์เซ็นต์ (cellulose acetate) ที่ถูกการแปรสภาพเกิดจากวัสดุเรซิน (regenerated cellulose) ที่ได้รับการปรับปรุง การแปรสภาพนี้ทำให้เซล่ามูนมีคุณสมบัติที่แตกต่างจากวัสดุเรซิน โดยเฉพาะถึงความทนทานต่อความร้อน การเปียกชุ่มและความเปลี่ยนแปลงของความยืดหยุ่น

เซล่ามูนมักจะใช้ในการผลิตภาพยนตร์โทรทัศน์เก่าๆ ที่เรียกกันว่า "ภาพยนตร์เซลอิด" (celluloid film) ซึ่งในปัจจุบันได้ถูกแทนที่ด้วยภาพยนตร์ดิจิตอล แต่ยังมีการใช้งานและการผลิตเซล่ามูนในอุตสาหกรรมบางส่วนน้อยเช่น สร้างตุ๊กตา การ์ตูน และงานอื่นๆ รวมถึงการใช้เป็นวัสดุหลักในระบบกระจกส่องทางตา (eyeglasses frames) และการผลิตแผ่นเสียง (phonograph records) ในอดีต