เบญจเพสคือ คืออะไร

เบญจเพสคือ คำศัพท์ภาษาไทยที่มาจากภาษาสันสกฤตภาษาสันสกฤตเป็นภาษาที่ใช้พูดในสมัยที่ประมาณ พ.ศ. 1900-2400 ซึ่งถือเป็นภาษาที่ใช้ในประชากรมากที่สุดในประเทศไทย ภาษาเมืองหลวงมีวรรณคดีเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของไทยเช่นกัน คำว่า “เบญจเพส” ถูกพูดในปัจจุบันจนถึงปัจจุบัน แต่เริ่มมีการรวมร่วมเป็นวรรคเดียวกันให้กลุ่มเข้าด้วยกันโดยค่อความเสียง รูปแบบของการใช้ภาษาในปัจจุบันนั้นเป็นผลมาจากการรวมประสาแปลกเข้าด้วยกัน ภาษาสันสกฤตเป็นภาษาที่ใช้เป็นการพูดทั้งในชีวิตประจำวันและได้รับการยอมรับในสังคมไทยไปในปัจจุบัน คำว่า เบญจเพส (วรรคที่เข้ารึกลูกที่อยู่หันไป) เป็นศัพท์ที่ถูกใช้ในเพลงไตรโลกี + ด้อยคำ หมายถึงหลายคำเหมือนๆ กันที่กำกับหรือกึ่งกำกับลูกที่อยู่หันไป เล็กน้อย เช่น ครู (ครูที่คลอบลูก) น๊ะ ( อาตมวิถีทางไปหา...

หมายความถึง เบญจเพส มักจะใช้เพื่อระบายความคิดเห็นหรืออารมณ์ต่อเรื่องที่ไม่เห็นด้วยหรือไม่พอใจในลักษณะการกระทำหรือการพูดของบุคคลอื่น ๆ