การระเหยคือ คืออะไร

การระเหยคือกระบวนการที่สิ่งของหรือสารมีการแพร่กระจายจากในตัวสิ่งของหรือสารไปยังสภาวะภายนอก ภายในกระบวนการนี้เราสามารถแยกแยะออกเป็นสองประเภทหลัก คือการระเหยด้วยวิธีการทางกายภาพและการระเหยด้วยวิธีการทางเคมี

การระเหยด้วยวิธีการทางกายภาพเกิดขึ้นเมื่อสิ่งของหรือสารเผาไหม้หรือร้อนจนถึงระยะอุณหภูมิที่สามารถระเหยได้ เช่น น้ำมันที่ละลายหรือไหลออกมาจากช่องพุ่มคาร์เบเตอร์รถยนต์เมื่อเครื่องยนต์ทำงาน หรือน้ำที่ระเหยในรูปของไอน้ำจากสระว่ายน้ำหลังฝนตก

การระเหยด้วยวิธีการทางเคมีเกิดขึ้นเมื่อสารมีการทำงานเป็นก๊าซหรือละออง และแพร่เข้าสู่อากาศรอบข้าง โดยสาเหตุสำคัญของการระเหยทางเคมีคือการผสมสารประกอบระหว่างสารและสิ่งของภายนอกที่ทำให้เกิดการปลดปล่อยก๊าซหรือละออง เช่น ก๊าซพิษที่เกิดจากการเผาไหม้ของเชื้อเพลิง หรือละอองที่ระเหยออกมาจากวัตถุของเล่นเล็กๆ เมื่อหยุดใช้งาน

การระเหยอาจมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพได้ โดยเฉพาะเมื่อเกิดจากสารหรือก๊าซที่มีความพิษหรืออันตราย การควบคุมการระเหยเป็นสิ่งสำคัญในการป้องกันการปลดปล่อยสารอันตรายไปยังสภาวะภายนอก ชนิดของการระเหยและปริมาณที่ระเหยออกไปนั้นอาจมีหลักเบี่ยงบางตามลักษณะของสารหรือสิ่งของที่กำลังระเหย หากมีการระเหยจากการทำงานหรือการใช้ชีวิตประจำวัน อาจต้องพิจารณาใช้วิธีการป้องกันระดับต่ำ ๆ เช่นการเปิดหรือติดตั้งระบบระเหย ส่วนสถานที่ที่ระเหยอาจจำเป็นที่จะต้องใช้เทคโนโลยีที่อุณหภูมิต่ำกว่า เช่น การเปิดหรือติดตั้งอินเวอร์เตอร์ สร้างระบบอากาศที่ปรับอุณหภูมิหรือระบบล้างอากาศ การป้องกันการระเหยสารอันตรายยังจำเป็นต้องมีการบำบัดอนุบาลและควบคุมการระเหยซึ่งยังหลีกเลี่ยงการเอ๊าะอ๊าะในตัวอาคาร การทำปฏิบัติตามแนวทางป้องกันกำจัด汚染ทางอากาศพิจารณาและลดระยะเวลาการปล่อยโดยทางการใช้เทคโนโลยีในกระบวนการผลิต การเลือกใช้วิธีการผลิตที่น้อยมากที่สุดหรือไม่มีการติดตั้งระบบป้องกันการระเหยที่จำเป็น