ความต้านทานไฟฟ้า คืออะไร

ความต้านทานไฟฟ้า (Electrical resistance) คือ การต้านทานการไหลของกระแสไฟฟ้าผ่านวัสดุหรือวงจรที่มีการหลุดท่อน้ำไฟหรือการขับไล่ความสัมพันธ์กับกระแสไฟฟ้าที่ไหลผ่านไปในวงจร เราสามารถใช้สัญลักษณ์ "R" แทนความต้านทานไฟฟ้าในหน่วยออห์ม (Ohm) ที่เป็นหน่วยของความต้านทานไฟฟ้า.

ความต้านทานไฟฟ้าขึ้นอยู่กับค่าความต้านทานของวัสดุเองและลักษณะของวงจรที่ทำงาน ค่าความต้านทานไฟฟ้าขึ้นอยู่กับตัวแปรสองตัวคือ ค่าความต้านทานเอง (intrinsic resistance) ของวัสดุและค่าความต้านทานภายนอก (extrinsic resistance) หรือค่าความต้านทานของวงจรที่เกี่ยวข้องกับการเชื่อมต่อต่างๆ เช่น สายไฟ, ตัวต้านทาน, หลอดไฟ, หรืออุปกรณ์อื่นๆ.

ความต้านทานไฟฟ้าสามารถคำนวณได้จากนิพจน์โอห์ม (Ohm's law) ที่กล่าวว่า "กระแสไฟฟ้า (I) ที่ไหลผ่านวงจรแบ่งด้วยความต้านทานไฟฟ้า (R) จะได้ค่าความต่างแรงไฟฟ้า (V)" กล่าวคือ V = I x R ซึ่งหากมีค่าความต้านทานสูง ในขนาดหนึ่งก็จะต้องใช้แรงดันไฟฟ้า (voltage) สูงเพื่อให้กระแสไฟฟ้าไหลไปสู่จุดปลายทางได้.

วัสดุที่มีความต้านทานไฟฟ้าต่ำ เช่น เงินทอง, ทองคำ, และอลูมิเนียมเป็นต้น มีความสามารถในการนำไฟฟ้าไปยังจุดปลายทางได้ดี เรียกว่าเป็นตัวนำไฟฟ้า (conductor) ในขณะที่วัสดุที่มีความต้านทานไฟฟ้าสูง เช่น ตะเข็บ (carbon), ลูกเหล็กที่เผาไฟหลอง, และพลาสติก เป็นต้น มีความสามารถในการขัดขวางการไหลของกระแสไฟฟ้า ซึ่งเรียกว่าเป็นตัวต้านทานไฟฟ้า (insulator)