สังขะ คืออะไร

สังขะเป็นลักษณะเสียงที่เกิดขึ้นในภาษาไทยเมื่อมีการออกเสียงคำ โดยจะมีความกังวลเหนื่อยหนาวเบื่อหน่ายของผู้พูดแสดงออกมาในเสียงพูด ตัวอย่างเช่น ตั้งแต่ความเสียหายทางกายสุข เช่น ปวดหัว ปวดท้อง ระบบการทำงานของร่างกายที่ผิดปกติ เช่น ลืม ขี้เกียจ อ่อนเพลีย สลบฤทธิ์ จนถึงสถานการณ์ที่ก่อให้เกิดความรู้สึกประมาณภาวะห่วงใย เช่น ผิดหวัง น่าเบื่อ ง่ายแง่งง่าย ไม่อยากทำ ไร่แสงสว่าง น่าจะ ดีที่แท้จริง เป็นต้น

การใช้สังขะในภาษาไทยเพื่อเสริมความเข้มแข็งให้กับคำที่ใช้แล้ว โดยสังขะจะอยู่ต่อท้ายคำเสมอ และบางคำอาจมักจะใช้สังขะเสียงเดียว หรือใช้เสียงสังขะซ้ำกันเพื่อเสริมความเข้มแข็ง ตัวอย่างเช่น ตามเตอร์ น่าเชื่อถือ น่าเบื่อตาย เป็นต้น

สังขะถือเป็นสิ่งที่สร้างเสียงคำให้มีความเป็นเสียงได้ยากขึ้น และส่งผลต่อความหมายของคำที่ใช้ จึงสวนทางว่าความถี่ของการใช้สังขะในปัจจุบันอาจมีการเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับยุคก่อนหน้านี้ แต่สังขะอยู่ในเขตการใช้ที่ยังไม่ได้เข้าสู่การใช้อย่างเป็นทางการในภาษาไทย และอาจมีการใช้ที่ไม่เหมือนกันในสถานการณ์ต่าง ๆ หรือที่ต่าง ๆ ใช้ภาษาไทยพูด