ภาษาภูไท คืออะไร

ภาษาภูไทเป็นภาษามีต้นกำเนิดมาจากชุมชนชาวเขาในพื้นที่ภูเขาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย นับเป็นภาษาที่ถูกใช้ในชีวิตประจำวันของชาวเขาในพื้นที่เหล่านั้น

ภาษาภูไทมีความชัดเจนและมีความแตกต่างจากภาษาไทยที่ใช้ในภาคกลางของประเทศไทย มีการใช้อักษรตัวสะกดเฉพาะที่เป็นเอกลักษณ์และมีชั้นอักขระ (tone marks) ในการเขียนเพื่อแสดงความสำคัญของเสียงสะกด นอกจากนี้ยังมีลักของการใช้ถ้อยคำและคำพ้องเพื่อให้ผู้พูดเพื่อนที่พูดภาษาไทยสามารถเข้าใจเนื้อหาที่ถูกสื่อสาร

ในปัจจุบัน ภาษาภูไทได้รับการสนับสนุนด้านการสื่อสารและการศึกษาจากหน่วยงานต่างๆ เพื่อส่งเสริมการใช้ภาษาท้องถิ่นในการสื่อสารและในการทำงานร่วมกันในชุมชนของชาวเขา