สิริวรรณวลี คืออะไร

สิริวรรณวลีเป็นรูปแบบของการเขียนร้อยคำที่ถูกต้องตามกฎเกณฑ์วรรณกรรมในภาษาไทย ซึ่งมีลักษณะเฉพาะที่แตกต่างจากกลุ่มวรรณวลีอื่น ๆ ในภาษาไทย

ลักษณะของสิริวรรณวลีแบ่งออกเป็น 2 แบบหลัก คือ สิริวรรณวรรณวลีและสิริวรรณตำราวลี

1. สิริวรรณวรรณวลี (Orthographic Versification): เป็นการเขียนร้อยคำที่ใช้การเคาะและแยกสะเปาะเพื่อให้สะท้อนการคำนวณซึ่งกันและกัน เช่น "จิตระชัมช่อ ตุ้มพระสมิงคลา ประบาทพุทธนงคบันดาล ถามสัตว์ อยู่แม่น้ำสายเชื่อวัน ต้องชาลักษณ์ จบพุทธชาล อาจวิปลาสผลามฉนัก จบประคาลักษณ์ ทรงพญาไทยธรรมานุมานรวม" จากตัวอย่างสารคดีล้านนาของนายสาวเสกชิน ในทะเลสุขาภิบาล

2. สิริวรรณตำราวลี (Orthographic Rhyming Verse): เป็นการเขียนร้อยคำที่เน้นความสัมพันธ์ของจำนวนพยัญชนะจำแนกเป็น "ถ้อยคำ" โดยที่มีคำสัมผัสทับเคียงกัน ซึ่งมักจะมีลำดับเสียงที่ต้องเป็นไปตามกำหนด โดยสามารถประกอบกันได้เป็นภาพเดียวกัน หรือเป็นลำดับการเขียนที่ชัดเจน เช่น "สิ่งที่กระต่ายเอาหาได้ กวางตัวผัวเราไม่ตายหรี" จากบทร้อยสอง วรรณกรรมพื้นเมืองคืนหลาน เรื่องกระต่ายกับกวาง

สิริวรรณวลีไม่เพียงแต่ใช้ในวรรณกรรมเท่านั้น แต่ยังถูกใช้ในหลากหลายรูปแบบอื่น ๆ เช่น กลอนเทศน์ศิลป์, บทเพลง หรือในการพูดคุยประชาสัมพันธ์