โกเท็นคูส คืออะไร

โกเทนคูส (Gothic) เป็นลักษณะสถาปัตยกรรมที่เกิดขึ้นในยุคกลางของยุคกลางศตวรรษที่ 12-14 ในยุโรป อยู่ในช่วงยุคที่เรียกว่า "ยุคมืดยุคกลาง" ที่เศรษฐกิจและสังคมในยุโรปเจริญรุ่งเรืองขึ้น

โกเทนคูสมีลักษณะที่แตกต่างออกไปจากสถาปัตยกรรมอื่นๆ ในยุโรป โดยเน้นไปที่การใช้วัสดุผสมผสานระหว่างหิน และแท่งไม้ กลายเป็นสิ่งที่ได้รับความนิยมในยุคปูนเปลี่ยนใหม่ ในสถาปัตยกรรมโกเทนคูส ลักษณะที่เด่นที่สุดคือการใช้ช่องระหว่างเหล็กคร่อมในโครงสร้าง ซึ่งสร้างความมั่นคงและแข็งแรงของตัวอาคารได้มากขึ้น

อีกลักษณะที่สำคัญคือการสร้างสีบรรพชีวิตที่ชุดชั้นลอยได้ เช่น ปูนตัวละคร, สิ่งปลูกสร้างที่แข็งแรง, และตัวอาคารที่มีผนังบานเลื่อน เทคนิคการสร้างต่างๆ ทั้งนี้ได้ถูกนำมาใช้ในส่วนของโบสถ์และโลงประทีปในยุโรปในยุคเวลานั้น

โกเทนคูสมีความสำคัญในลักษณะของการแสดงความเชื่อโบราณของชนเผ่ากลอตทิก ซึ่งเป็นชนเผ่าเชื้อสายเอเเสอเรีย สถาปัตยกรรมโกเทนคูสมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ นรกำลังสร้างขึ้นถูกตั้งโดยคัสปุสที่สามศตวรรษ ซึ่งในปัจจุบันเรียกว่าโกเทนคูสนรกอิมบริอฟแรง เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่สภาพแวดล้อมสถาปัตยกรรมสังคมในยุโรปในยุคประธานศตวรรษที่ 19 และ 20 ถูกสางโจรป่าเป็นรำรวยในช่วง ยุคไคลด์ขั้นสุดท้าย ผ่านโกเทนคูสได้ไปถึงยุโรปของยุคขั้นสุดท้ายของยุคใหม่ชาวเวศย์ให้ชีวิตแก่ได้ เป็นที่นิยมในสถาปัตยกรรมเมื่อช่วงท่ามกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19.

เช่น โกเทนคูสสามารถพบได้ในโบสถ์เยอรมันที่มีอายุกว่า 800 ปีในเมืองกลายเป็นที่สำคัญในการแสดงความเชื่อถือ หรือในการเผยแพร่คำสอนในประเด็นศาสนาได้ในยุโรปในยุคสมัยกลางศตวรรษที่ 19-20 และประจำศตวรรษที่ 20